ขลุ่ยไม้ไผ่ (Shakuhachi)

ขลุ่ยไม่ไผ่ของญี่ปุ่น หรือที่เรียกว่า ชาคุฮาจิ (Shakuhachi) ขลุ่ยชนินี้มีต้นกำเนิดมาจากประเทศอียิปต์ ผ่านอินเดีย จีน และเข้ามายังประเทศญี่ปุ่นในช่วงศตวรรษที่ 6 ในช่วงที่เข้ามายังแระเทศญี่ปุ่นนั้นขลุ่ยไม้ไผ่นี้ยังไม่ได้รับความนิยมจนเงียบหายไป จนกระทั่งศตวรรษที่ 13 กลับมาได้รับความนิยมอีกครั้งหนึ่ง โดยพระในพุทธนิกายฟูเคะ จนมาถึงสมัยเอโดะขลุ่ยไม้ไผ่ได้พัฒนาจนถึงจุดสูงสุด จนชาคุฮาจิเป็นเครื่องดนตรีประจำตัวของโรนิน (ซามูไรที่ไร้เจ้านาย) ที่ทำตัวเป็นนักจาริกแสวงบุญ ที่เรียกว่า "โคมุโสะ" (นักบวชแห่งสุญตา) โดยพวกโคมุโสะจะครอบตระกร้าใบใหญ่ไว้บนหัว เป็นเครื่องหมายจากปลีกตัวออกจากโลก โคมุโสะเหล่านี้จะถูกห้ามพกดาบ แต่สามารถดัดแปลงชาคุฮาจิจากรากไผ่ที่ยาวขึ้น แข็งแรงขึ้น เพื่อใช้เป็นทั้งอาวุธป้องกันตัว และทั้งเป็นเครื่องดนตรีที่ช่วยให้เกิดความสงบแก่จิตวิญญาณ